Kościół pw. Matki Boskiej Częstochowskiej
Pierwsza oficjalna wzmianka o istniejącym kościele pochodzi z 1335 roku. Obecna bryła świątyni składa się z dwóch członów, pochodzących z rożnych okresów. Najstarszym elementem jest XV – wieczna wieża, drugi to korpus nawowy, który został wybudowany w miejscu starszego obiektu w XVIII stuleciu. W XIX wieku przeprowadzono restauracje świątyni. Obecnie jest to zorientowana budowla, wzniesiona na założeniach wcześniejszej wcześniejszej gotyckiej świątyni. Jest to salowy murowany z cegły i polnego kamienia obiekt o rzucie prostokątnym bez wydzielonego prezbiterium. Świątynia nakryta jest sklepieniem kolebkowym z lunetami, dobudowana do masywnej, kwadratowej, kamiennej wieży, która znajduje się od strony zachodniej. Dwuspadowe dachy kościoła pokryte są dachówką ceramiczną. Otwory okienne części nawowej są o wykroju pełnym, zaś główne wejście do świątyni jest o wykroju ostrołukowym.
Od strony północnej do nawy dobudowana jest prostokątna zakrystia nakryta ceramicznym dachem pulpitowym. We wnętrzu świątyni zachowały się dwie gotyckie rzeźby z ok. 1500 roku oraz interesujący barokowy ołtarz główny z drugiej połowy XVIII wieku mający formę jednoosiowej, dwukondygnacyjnej nastawy, ustawionej na drewnianej mensie ołtarzowej. W korpusie znajduje się obraz z przedstawieniem Matki Boskiej Częstochowskiej ujęty w profilowaną, krzywoliniową złoconą ramę zwieńczoną kartuszem. Po obu stronach ramy na konsolach ustawione są rzeźby przedstawiające Mojżesza (atrybut tablica z dziesięcioma przykazaniami) oraz króla Dawida (atrybut Harfa). W zwieńczeniu ołtarza zakomponowanego jako rama flankowana, umieszczono figurę Chrystusa. Na spływach osadzono figurki aniołków. Ramę wewnętrzna zamykają dwie złocone figury zwrócone do centralnego przedstawienia. W 2013/2014 przeprowadzono prace konserwatorskie ołtarza, które przyczyniły się do odtworzenia jego stanu historycznego. Na uwagę zasługuje, również późnogotycki prospekt organowy, konfesjonał oraz chrzcielnica.